غار تنهایی

روز تولدم بود . باز رفتم تو خودم . یه جوری که هیچی هیچ معنایی برام نداره و نفس کشیدن سخته. 

بدم میاد پای تلفن با کسی صحبت کنم . بهم زنگ زد منم خیلی سعی کردم عادی باشم و معلوم نشه زیاد

سرحال نیستم . بهم گفت شناختی؟ گفتم اره بابا مگه میشه نشناسم! گفت اخه چقد سردی 

بقیه مکالمرو بیشتر سعی کردم خوشحال باشم و سرحال و سر هر حرف بامزه یا بیمزه الکی میخندیدم

ولی از ادمای رک بدم میاد . از خودمم بدم میاد که بازیگر خوبی نیستم . از خودم بدم میاد که هر چند وقت 

یه بار بی دلیل میرم تو غار تنهاییه خودم و ارتباط برقرار کردن با ادما برام سخت میشه و اطرافیانم دلشون

نمیخواد اینجوری باشم  و من غمگین ترم میشم و احساس عذاب وجدان میکنم . 

دلم میخواد اطرافیان به رو خودشون نیارن که حالم خوب نیست .