حس میکنم روانشناسی همون رشته ایه که براش ساخته شدم...
ولی خیلی وقتا یه صداهای تاریکی میاد رویاهامو بهم می ریزه و میگه روانشناسی مال من نیست
نمیدونم صدای کیه
شاید صدای هدیه یا صدای همه ی کسایی که دلم خواست بهشون کمک کنم
و نتونستم
و ارزو کردم که روانشناس شم و بتونم بهشون کمک کنم....
و این صدا منو با علاقم به زیست شناسی گول میزنه و منو به شک میندازه
تقابل صداهای تاریک و صداهای روشن
صدا های روشنی که میگه قراره خیلی چیزا
عوض شه جوری که حتی فکرشم نمیکنم
چلنجی که بهتر از هر کسی قراره
از پسش بر بیام
و من فقط در سکوت تماشا میکنم تا ببینم
سرنوشت منو به کجا می بره...
